IQ te koop!

Slim zijn? Heerlijk. Makkelijk mee kunnen op school, in de winkel snel het wisselgeld kunnen berekenen? Hartstikke handig. Maar wat als je IQ stukken hoger is dan dat van je leeftijdsgenoten? Als je thuis de krant leest terwijl de klas ik-maan-roos-vis leert? Als je uitgemaakt wordt voor studiebol terwijl je eigenlijk niets uitvoert? Dan blijkt slim zijn lang niet altijd een pretje.

In dit boek vertellen vader en moeder van de hoogbegaafde Ellen over haar leven van geboorte tot eind middelbareschooltijd. Over de voortdurende zorg om op school voldoende uitdaging te krijgen en verveling tegen te gaan. Over onbegrip en ergernissen. Maar ook over de leuke kanten van hoogbegaafd zijn. Ellen schrijft zelf over haar ervaringen in de klas, boeken lezen, de motivatie verliezen en over hoe ze haar eigen identiteit ontdekt. Ze sluit af met een hoofdstuk over het – in haar ogen – ideale schoolsysteem.

Naast ervaringen vindt de lezer in dit boek informatie over hoogbegaafdheid. Dat een hoog IQ vaak samengaat met faalangst bijvoorbeeld, dat veel hoogbegaafden een groot rechtvaardigheidsgevoel hebben, dat ze vaak goed gedijen in niet-klassikale schoolsystemen en dat (vooral) meisjes niet willen opvallen in de klas.

De titel IQ te koop! komt van Ellen zelf. Ze verzuchtte eens: ‘Als ik twintig IQ-punten zou kunnen verkopen, graag.’ Want goed mee kunnen in de klas is fijn, maar goed mee kunnen mét de klas is nog fijner.

Leuk en herkenbaar leesvoer voor hoogbegaafden en hun ouders. Een must voor leerkrachten, (intern) begeleiders en voor iedereen die denkt dat hoogbegaafde kinderen er zonder hulp toch wel komen.

De auteur

Ellen Sinot (1993) is toevallig slim geboren en ontdekte dat dit zowel voor- als nadelen heeft. Haar ouders, Jan en Janneke Sinot, hebben samen een tekst- en pr-bureau. Om verveling te voorkomen, namen ze hun drie slimme dochters een jaar lang mee op wereldreis. De ultieme uitdaging.

Recensie

Uit www.hoogbegaafdvlaanderen.be:

In dit boek vertellen Ellen en haar ouders Jan en Janneke in telkens heel korte hoofdstukjes een leven van 18 lentes bij elkaar. Het geheel leest als een trein, en vertelt het persoonlijke verhaal van een hoogbegaafd kind dat met vallen en opstaan leert leven met dat wat voor haar “gewoon en normaal” is, voor anderen blijkbaar niet evident is. Dit boek is herkenbaar, grappig met soms een traan van ontroering. Soms kan je boos worden om wantoestanden, maar het is helemaal geen protestboek geworden: het is gewoon “wat een hoogbegaafd kind meemaakt”. Het leven zoals het is, hoogbegaafd.