Faalplezier

Hoeft falen altijd negatief te zijn? Kun je opvoeden zonder prestatiedruk centraal te stellen? Moeten kinderen graag naar school gaan?

Door de jaren heen heb ik ontzettend veel over kinderen geleerd. In de eerste plaats van die kinderen zelf.

Ik ben namelijk geen ervaren kinderpsychiater en heb ook geen kasten vol boeken over kinderpsychologie of pedagogie verslonden. Daar heb ik ook wel redenen voor: die dikke turven zijn meestal niet exht super-spannend, avontuurlijk, griezelig of romantisch en er staan zelden grappige tekeningen in. Naar mijn gevoel zijn ze geschreven door iets te serieuze volwassenen, die dringend weer smoorverliefd moeten worden, een boomhut moeten bouwen of graffiti moeten spuiten. Vandaar dit boek, over alles wat kinderen mij als schrijver, meester, vader, grootvader en oude knar geleerd hebben.

Marc de Bel geeft in 10 hoofdstukken zijn eigen, authentiek en ludieke kijk op opvoeden. Een persoonlijke getuigenis, maar ook een warme oproep om te geloven in een positieve benadering van kinderen, waarin zelfvertrouwen centraal staat en falen voor plezier kan zorgen.

Lieve Swinnen gaat in dit boek in dialoog met Marc de Bel en de lezer, vanuit haar expertise als kinder- en jeugdpsychiater.

Een boek voor (groot)ouders en leerkrachten, voor iedereen die in een kind geen te kneden wezen of minivolwassene ziet, maar een schat van een jongen of een bengel van een meisje. Of omgekeerd.

De auteurs:

Marc De Bel (1954) is geboren in Kruishoutem, dat hij in zijn boeken omdoopt tot ‘Kruisem’. Hij gaf 20 jaar lang les in het vierde leerjaar. Daar voorzag hij zijn klas elke week van een nieuw verhaal dat hij zelf bedacht. Omdat zijn leerlingen zo enthousiast waren, besloot hij zijn verhalen te bundelen en op te sturen naar uitgeverij Infodok. Die publiceerde het als Het ei van oom Trotter. Sinds 1994 legt hij zich volledig toe op het schrijven en maakt er zijn voltijdse job van.

Lieve Swinnen (1961) is kinder- en jeugdpsychiater in haar eigen praktijk ‘De Hoeksteen’. Ze treedt vaak op in de media als expert en publiceerde al tal van boeken over opvoeding en motivatie van kinderen en jongeren.

Recensie

In dit vierkante boek geeft Marc De Bel vanuit zijn rol als vader, opa, jeugdboekenschrijver en ex-onderwijzer zijn eigen kijk op het opvoeden van kinderen. Hij doet dit in anekdotes uit zijn eigen leven, adviezen, meningen en boekfragmenten. Zo komen er in de tien hoofdstukken zaken aan bod als falen, pesten en angst. De teksten lezen qua inhoud gemakkelijk weg. Een aantal teksten is echter in ‘aan elkaar geschreven schrijfletters’ gedrukt, en dat leest niet prettig. Elk hoofdstuk start met een grappige, cartoonachtige tekening en bevat een kanttekening van een kinderpsychiater. Een kind positief benaderen, fouten maken mag, grenzen duidelijk aangeven; het zijn allemaal onderwerpen waarbij je het eens kunt zijn met de schrijver. Dat hij dan ook wel eens doordraaft in zaken als moeders aanwezigheid thuis tot de kinderen 4 jaar zijn, het teveel voor de tv en achter de computer zitten, het zij hem vergeven. Dit is dan ook geen boek waaruit je kunt leren hoè op te voeden, maar meer een persoonlijke uiting van wat de schrijver belangrijk vindt: het meer opvoeden vanuit ’t hart dan vanuit ’t hoofd.

I. de Jong-Smoor